Lastig of bijzonder

Lastig of bijzonder

In hele grote lijnen zijn mensen allemaal gelijk, maken ze dezelfde ontwikkeling door. We komen allemaal als baby ter wereld en groeien uit tot een volwassene. Maar op de weg naar het volwassen worden komen we nog heel veel obstakels tegen. De een kent minder obstakels dan de ander, de een gaat dan ook wat sneller dan de ander. Soms kiest iemand een zijweg om te ontdekken wat daar te halen valt, anderen nemen de snelweg omdat dat beter bij hen past.

Meegaan in de ontwikkeling

Als leerkracht probeer ik veerkrachtig te zijn en mee te sturen in de richting die het kind aangeeft op zoek naar zichzelf. Door te communiceren, te kijken, te luisteren en te observeren kan ik aardig inschatten in welke richting het kind wil sturen en zou ik het liefst ieder kind bieden wat het nodig heeft.

Gelukkig kun je bij kleuters heel creatief zijn en aardig inspelen op diens behoefte. Helaas zie ik ook dat ons onderwijssysteem vooral uitgaat van een gemiddelde en moeten kinderen op die gemiddelde route gehouden worden, zelfs bij kleuters waar de ontwikkeling zeer grillig en nooit hetzelfde verloopt. Vaak wordt het voor een leerkracht bijsturen om op die weg te blijven in plaats van mee sturen en te kijken wat het kind nodig heeft om zich verder te ontwikkelen. Door het bijsturen ontstaat bij sommige kinderen weerstand, omdat het niet hun route is. Vaak zie je dat terug in het gedrag, een kind wordt 'lastig' terwijl het zich eigenlijk van nature verzet om op zijn eigen pad te blijven of terug te komen.

Passend onderwijs

Talenten worden zo minder ontdekt, want het kind moet op de route blijven die past bij de gemiddelde (cognitieve) ontwikkeling en krijgt zo niet de kans te ontdekken wat zijn talenten zijn. Wat zou het fijn zijn als het passend onderwijs ook echt passend wordt gemaakt voor alle kinderen of dat kinderen naar een school kunnen gaan passend bij hen, dat een kind zijn eigen route mag bewandelen en als het naast het pad raakt even weer een zetje in de goede richting krijgt.

Daarom hoop ik dat al mijn collega's (maar ook ouders) objectief naar kinderen blijven kijken en ze zo hun talenten mogen ontdekken, hun eigen weg naar volwassenheid en een plaats in de maatschappij mogen uitstippelen. Bepaalde gedragingen hebben altijd een oorzaak, door te blijven communiceren, kijken, luisteren en observeren kom je uiteindelijk bij de oorzaak en is het samen zoeken naar het juiste pad in veel gevallen de oplossing.

Het filmpje van Sil illustreert heel mooi hoe ons onderwijs in veel gevallen nu is en eigenlijk zou moeten zijn! Elk kind is bijzonder, elk kind heeft talent. Een goede balans tussen alle vakgebieden/ontwikkelingsgebieden of een combinatie zou hiervoor al een stap in de goede richting zijn. Minder prestatiegericht en minder gefocust op alleen het cognitieve. Ga spelen!